بعضی وقتها تا یه کم عرصه برما تنگ میشه فکر می کنیم بدبخت ترین آدم روی کره خاکی هستیم و دیگه از بدتر نمی شد که بشه. ولی بد نیست یادمون باشه "بسا کسا که به روز تو آرزومندند".
چند روز پیش یکی از افسر وظیفه های راهنمایی رانندگی اومده بود پیش ما!روزهای آخر خدمتش بود! بهش حسودیم می شد. از روی کنجکاوی پرسیدم شما شیفت کاریتون چند تا چنده؟ گفت 7 صبح تا 11 شب! از تعجب چشمام گرد شده بود؛ مثل آدمای وحشت زده آب دهنم رو قورت دادم و با کمی حس همدردی گفتم پس شما چه جوری زندگی می کنید؟! هنوز از اون جوابی که داد، مو به تنم راسته! گفت: من بیست ماهه که زندگی نکردم!!


این روزا کافیه که تلویزیونتون رو روشن کنید، یه کانال رو به صورت تصادفی انتخاب بفرمایید تا خبری راجع به یه سانحه دلخراش دیگه تو این مملکت رو بشنوید. این دوتا در همین چند روز گذشته اتفاق افتادند:
29 کشته در سانحه هواپیما
29 کشته در سانحه اتوبوس
جالبه که تو هر دو مورد 29 نفر کشته شدند. از این قضیه میشه چندتا چیز نتیجه گرفت:
- راننده اتوبوسهای ما یه پا خلبانند
- هواپیماهای ما بیشتر اتوبوسند تا هواپیما
- واسه خودکشی حتما لازم نیست پول بلیط هواپیما بدین، با اتوبوس هم میشه این کارو کرد. فقط اون یه کم با کلاس تره
- از به هم چسبیدن قطعات بنجول هواپیماهای خارجی، یه هواپیما تولید میشه که موقع سقوط کمتر از 100 درصد کشته میده
- تحریم ها هیچ تاثیری روی ملت ما نداره فقط ممکنه هر از چندگاهی بمیرن، اونم زود خوب میشه
- وجه تسمیه AirBus رو هم فهمیدیم


این تیم ملی ما هم نوبرشه دیگه. هی دندون رو جیگر میگذاریم میگیم درست میشه هر روز بدتر میشه. دیروز من موفق نشدم بازی با کره رو ببینم ولی شنیده ها حاکی از اونه که ژنرال هم تا آخرای بازی - به قول یکی از دوستان - نقش یک سرباز صفر رو به خوبی ایفا کرده. من نمی دونم این نیمکت تیم ملی چی داره که هر مربی ای میاد طرفش، جیگرش رو یه جایی قایم میکنه و میاد. ژنرال من که تا دیروز از اینکه سه چهار تا مهاجم تو زمین داشته باشه هیچ باکی نداشت، امروز با یه ترکیب کاملا دفاعی وارد زمین شده و اگر نبود کمی چاشنی خوش شانسی، الان با سه چهار گل از سئول برگشته بودیم. اینا همش به کنار، ترکیب تیم هم همون ترکیب برانکو بود فقط مثل اینکه علی دایی بدبخت زیادی بود. خداییش دیروز با ورود بازیکنان به زمین با همون ترکیب سابق، قیافه دو نفر خیلی دیدن داشته: دادکان و برانکو!!
امیدوارم که ژنرال خودش رو پیدا کنه و دوباره با جوونگراییهاش روح فوتبال ایرونی رو زنده کنه. فکر کنم اگه چهارشنبه، تیم سوریه رو ببریم فرصتی برای غربال تیم ملی داشته باشیم. بابا چه جوری بگیم که از دست امثال فکری، نصرتی، میرزاپور و سایر سوتیهای تیم ملی خسته ایم. تو رو خدا خودت باش ژنرال!!!