درست در لحظاتی که دیگه مطمئن شده بودیم سریال تساوی ها دوباره داره شروع میشه، فرهاد مجیدی با گل دقیقه 91 خودش قسمت دوم سریال برد و باخت رو رقم زد و ما رو برد توی ابرها.
یه مورد جالب در مورد فرهاد مجیدی اینه که این سومین گل متوالی اش در شهرآورد تهران بود و مورد جالب تر اینکه این اولین بردش در مقابل پرسپولیس بود.
اگر به رفتار حرفه ای قرمزها در بازی دیروز اشاره نکنیم، شرط انصاف رو به جا نیاوردیم. اونها بعد از مردود شدن گل شون توسط داور، خیلی راحت این قضیه رو پذیرفتند و در پایان بازی هم علی دایی با وجود باخت و عصبانیت از گل دقیقه 91، در مصاحبه تلویزیونی شرکت کرد؛ کاری که از کمتر مربی دیده بودیم.
البته ناگفته نماند که علی دایی یه جورایی تلاش داشت ضعف تیمش در دقایق پایانی چند بازی گذشته رو در پس ضعف داوری پنهان کنه که خب مسلما این ضعف از دید فوتبالدوستان پنهان نخواهند ماند علی آقا!
در جواب کری دوستان قرمز که میگن اگر گل شون رو قبول می کردند بازی رو حتما می بردند، آنها رو ارجاع میدم به بازی اسفند سال 83 که با گل دقیقه 84 سهراب انتظاری که در شرایط آفساید مطلق (آن هم از نوع دو سه متری و نه مثل دیروز میلیمتری) به ثمر رسید، پرسپولیس دو بر یک پیش افتاد ولی در نهایت کار این استقلال بود که با گلهای فکری (87) و قربانی (93) پیروز از زمین خارج شد. اشتباه داوری روزی به نفع شما و روز دیگر علیه شماست، مهم اینه که چه جوری باهاش برخورد کنی.
یه توصیه دوستانه هم به پرویز مظلومی داشته باشم و اون هم این که بین دو نیمه اگه با بازیکنها صحبت نکنی، فکر کنم نتیجه بهتری می گیری!
