پس از یک هفته تعطیلات تابستانی تنها چیزی که می تونم بگم اینه که برای تلف کردن، یک عمر هم کم است چه رسد به یک هفته.


طی ده روز گذشته به دور از هیاهوی تهران، تعطیلات را در آرامش گذراندیم. چندی همدان و چندی هم شمال. شروع کار بعد از فراغت 10 روزه یه کم سخته.
اسپانیا تیم نیمچه محبوب این جام جهانی من هم قهرمان شد و ضیافت ووووزلاها هم به خاطرات پیوست.


شخصا فکر می کردم برزیل این جام رو بالای سر می بره ولی خب برزیل هم با همه ستاره هاش در مقابل هلند حذف شد و من هم بسی خرسند شدم. فیلیپ ملو و دونگا به کمک هم گور برزیل را کندند. دست هر دوشون درد نکنه.
تیم حذف شده بعدی هم غنای نگون بخت بود که یه جورایی دست های پشت پرده خدا هم در کار بود تا این تیم با یک تراژدی از جام خداحافظی کنه. سوارز اروگوئه ای در تمام عمر فوتبالی اش از اخراجش انقدر خوشحال نشده بود.
حالا هلند و اسپانیا می تونه یه فینال رویایی برای جام نوزدهم باشه. البته اگر هلند و آلمان هم به فینال برسند یه فینال کلاسیک و انتقامی رو خواهیم دید. فقط امیدوارم مارادونا به فینال نرسه، چون واقعا لیاقتش رو نداره.