یک نفس راحت

یه کم تامل کنید و به این سوال جواب بدید.
مدتها برای اتفاق خاصی انتظار می کشید یعنی جزو آرزوهای دیرینه تونه، وقتی اون اتفاق حادث می شه چه عکس الملی دارید؟
من فکر می کنم هیچوقت عکس العملمون در حد و اندازه های انتظاری که میکشیدیم نیست! یعنی دقیقا از لحظه ای که اتفاق می افته، برامون دیگه بی اهمیت میشه و شروع می کنیم به چیزای دیگه گیر دادن. مثلا این که حالا که اینجوری شده، چی میشد اگه اونجوری هم میشد؟!!
یه مثال فوتبالی براتون بزنم؟ چند وقته که همه منتظر بودیم که علی دایی از تیم ملی بره کنار؟ و حالا که دعوت نشده، تقریبا همه مون یادمون رفته که چه زجری میکشیدیم از دستش!
نمیگم حالا از شادی این اتفاق پاشیم برقصیم ولی میشه اینجور مواقع لااقل یه نفس راحت کشید! جالبه که خیلی ها تازه یادشون افتاده که از علی دایی باید حمایت کنن!! یعنی اصلا تو سختی بزرگ شدن و نفس راحت بهشون نیومده